W listopadzie 1920 roku, około 1,5 km między
leśniczówką (Forsthaus Wieck), 850 m od Świętego Kamienia ("Heiligen Stein") i około 1,5 km od Przylesia (Luisenthal), odkryto przypadkowo pozostałości osady neolitycznej z 20 kamiennymi paleniskami - były tam domostwa zbliżone do obiektów odkrytych później w osadach w Suchaczu i Tolkmicku. Pierwsze systematyczne wykopaliska przeprowadzono w lecie 1921 roku, pod kierownictwem niemieckiego profesora prehistorii Maxa Eberta (*1879, †1929). Odkryto tutaj m.in. skorupy z ornamentem głęboko rytym i sznurowym, ślady węgla, bursztyn i odłamki krzemienia. W roku następnym odkryto drugą osadę położoną 300 metrów na zachód, między Świętym Kamieniem a Przylesiem (tzw. Wieck – Luisenthal II).